Het loopt me dun door de broek en dat komt door Arie Boomsma. Sardonisch grijnzend zei de opperpriester in de Orde van Het Afgetrainde Lijf dat alleen oude sarcastische en bovenal wítte mannen lelijke dingen over hem zeggen. Geschrokken keek ik in de spiegel en verdomd: bepaald niet jong meer, afgezakte mondhoeken en alles behalve pigmentverwend. Zou de man die van het polderland één groot sportkamp wil maken ook mij bedoelen? Subiet bladerde ik door m’n archief en ja hoor: lelijke stukjes over Arie Boomsma.

Op zich geen ramp. Ik vind hem een hypocriete eikel, hij mij een zure lul. Prima. Waarom dan die acute darmproblemen? Omdat Arie denkt dat hij een goed mens is. Goede mensen als hij vinden dat mensen die daar anders over denken slecht zijn. En dus moeten worden geboycot, uitgesloten, gecanceld. Als ‘ouwe witte man’ Johan Derksen wat zegt over de tot geweld oproepende Akwasi – die niet blank is en dus niet slecht – dan moet van Arie Veronica Inside van de buis en gaan voetballers van Oranje dat programma boycotten. Met Arie als grote roerganger is cancelen de nieuwe volkssport geworden.

‘Ga je mee tennissen?’ ‘Nee, ik heb vandaag meer zin in een lekker potje cancelen.’ Heeft de oud-linksback van SC Veendam iets absurds geroepen over een mevrouw en een kaars, dan moet zijn boek uit alle winkels worden gehaald. Als in het door geen hond bekeken programmaatje van het sneue omroepje Ongehoord Nederland iets engs is gezegd, wordt de Ombudsman overstelpt met oproepen om de stekker eruit te trekken. Uniek in de tv-geschiedenis: meer klagers dan kijkers. Het is de vooruitgang die wegsprint bij belegen blanke mannen als ik, nog ouderwets gelovend in het democratische principe van uitdelen en incasseren. Mag niet meer van Arie Boomsma. Eén kritisch woord over iets dat Arie goed vindt en hij eist bij de directie van NH Radio Sportcafé dat mijn microfoon wordt uitgezet. Brrr. Dat wil je natuurlijk niet. Daarom sluit ik diplomatiek af: als voetballer zou de gluiperige griezel Arie Boomsma uitblinken in matennaaien.