Barcelona was més que un club, meer dan een club.

Geen proleterige shirtsponsor op het heilige blaugrana – blauw/granaatrood – maar de naam van een charitatieve instelling als Unicef, waarvan je toch mocht verwachten dat ze de wereld tenminste ietsje beter zou maken. Camp Nou was een tempel waar de geest van ordinair winstbejag werd verdreven door de clubliefde van honderdduizend socios.

En nu? In december speelt Barcelona een Spaanse competitiewedstrijd tegen Villareal in Miami… Met z’n allen de Grote Plas over voor een potje in La Liga. Tijdverschil, slopende onnodige reis, competitievervalsing – want weg thuisvoordeel –  het maakt allemaal geen reet uit, want er valt poen te pakken. Ordinaire pegels als doping voor de gekte. Merchandising. Shirts verkopen in een nieuwe markt. Kassa.

Kan het gekker? Jazeker. Inter Milaan speelt een Italiaans competitiepotje in Australië en dat vinden ze zelfs bij de UEFA en de FIFA heel normaal, want de mens wordt stapje voor stapje steeds krankzinniger.

Lang geleden startte de Tour de France al in Berlijn om de Duitse markt te kietelen, maar toen kon je nog zeggen: wielrenners zijn de zigeuners van de sport, reizigers die van hot naar her trekken. Voetballen doe je in een stadion. In dat van jou en dan is het een thuiswedstrijd. Of in dat van de tegenstander en dan is het een uitwedstrijd. Maar nee, naar Down Under, nog dieper weggezakt in de krankzinnigheid van nu. Het tijdperk van idioten die spoorrails bezetten omdat ze willen dat een paar duizend kilometer verderop terroristen een oorlog winnen. Het tijdperk van malloten die politiewagens in de fik steken omdat ze vinden dat in hun land alleen heldere lichten als zij mogen wonen.

Is de mensheid dus reddeloos verloren? Nee. Ergens op aarde, in Velsen-zuid, brandt het licht van de hoop. Daar zetelt Daan Wisselink, marketingman van Telstar, de Messias van het rollende vijfje, El Salvador van Schoonenberg, goeroe van het gezonde denken, de Dalai Lama van de voetbalwereld.

Daan verspreidde zijn Boodschap over de mensheid: Telstar heeft z’n thuiswedstijd van zondag 19 oktober tegen SC Heerenveen verplaatst naar Groenland. Eerste reactie: leuke grap. Maar het is més que humor, zoveel meer dan humor. Groenland, grootste eiland op aarde met een dunne bevolking waarmee je de Kuip niet eens vol krijgt. Geen hooligans, geen vuurwerk – probeer bij min twintig graden maar eens een lont aan te steken – geen VAR, geen skyboxen. Groenland, dat vanwege bodemschatten ingepikt dreigt te worden door een megalomane president, voordat een megalomane oorlogsmisdadiger het kan doen. Dáár gaat Daan-de-Verlosser met zijn Telstar gewoon een potje voetballen. Als medicijn tegen de waanzin.