Ooit werd gezegd: ‘Als ik voorzitter zou zijn van Real Madrid en ik had het cv van Fritz Korbach voor me liggen, dan zou ik denken: die vent moet ik hebben’. Door wie dat werd gezegd? Door Fritz Korbach. Hoe verder de voetbalwereld wegzakt in neurotische interessantdoenerij-op-niks-af en in andere humorloze waanzin, hoe meer ik die man mis.

Toen een delegatie van Ajax bij de voorzitter van PEC Zwolle interesse toonde voor de flamboyante trainer, stapte Korbach de bestuurskamer in met de woorden: ‘President, hoe laat begint het neuken?’ Laten we zeggen dat er wel eens betere sollicitatiepogingen zijn gedaan. Het PEC-met-een-c van Fritz-met-een-z speelde thuis tegen Ajax en in de kleedkamer stond een camera voor één of andere documentaire. Tijdens de pauze zagen de kijkers theedrinkende voetballers. Ze hoorden niks. Want er werd niks gezegd. Korbach leunde tegen een deur en zweeg. Tien minuten lang geen enkel geluid, de mooiste stilte ooit.

Ik moest eraan denken toen Daley Blind in het AD terugblikte op een botsing met trainer Alfred Schreuder in de pauze van RKC-Ajax. Schreuder klaagde over zoiets als druk zetten of juist het gebrek daaraan. ‘What do you think?’, vroeg hij aan z’n aanvallers. ‘What do you prefer?’ Het Praathuis van De Fabeltjeskrant 2.0, met de trainer in de rol van Britse Meneer De Uil, terwijl Juffrouw Ooievaar een glaasje grenadine inschenkt. Niet echt onlogisch dus dat Blind op z’n Korbachs iets riep als ‘hé Schreuder, neem gewoon even zelf je beslissingen’.

Sindsdien negeerde de trainer zijn verdediger, om maar even aan te geven hoe opgefokt ziek het voetbal is. Morgen Feyenoord-Ajax en beide clubs maken zich ernstig zorgen over Steven Berghuis. Waarom? Omdat hij voor Feyenoord speelde en nu Ajacied is. Bedreigingen. Metershoge netten. Opperste staat van paraatheid. En wat wordt dan geopperd door lieden die vrij rond lopen?  Netten houden bierglazen tegen, maar niet dartspijlen. Leefde Fritz Korbach nog maar, de man die bier papegaaiensap noemde. Ben zo benieuwd hoe hij idioten zou noemen die met dártspijlen naar een voetbalstadion willen.