Uiteraard in de schaduw van de grote meneer Israël – een nederige stukjestikker moet z’n plaats kennen – maak ook ik de oefeninterland Duitsland-Nederland mee als VIP. In mijn geval: als nep-VIP. Terwijl de grote meneer Israël, Willem van Hanegem, Johan Neeskens en de broers Willy en René van der Kerkhof in het prachtige Frankfurter Waldstadion herinneringen ophalen aan de WK-finale van 1974 prik ik – met uitzicht op de middenstip – een vorkje in dampende Geflügeltes op een bedje van verse groente en wordt de rode wijn uit een goed jaar nog eens bijgeschonken in m’n glas. 

Voetbalbeleving anno 2024 voor de bevoorrechten. Het geeft een beetje het openbaarvervoergevoel uit de tijd van Hercule Poirot. Allemaal in dezelfde trein, maar de één aangeklemd tegen zwetende medemensen, de ander in de dinercoupé bediend door een privé-ober. Rangen en standen… Alsof je even Willem Alexander bent. Zonder Maxima. Zelfs de stoel op de tribune is majestueus en staat zo dicht bij het veld dat de spelers bijna aaibaar zijn. In het oranje op een rij laten ze het Wilhelmus over zich heenkomen. Oranje shirt, bijpassende oranje pyjamabroek met korte pijpen en ik denk niet ‘Hup Oranje’, maar: Getver, oranje. 

Is de schuld van Daan Schuurmans. De acteur die zo nodig in de tv-serie Het Verhaal van Oranje-Nassau beeldend moest vertellen wat voor akelige berekenende machtswellustige profiteurs die Oranjes door de eeuwen heen waren. Te beginnen bij die Willem van Oranje, met z’n Duitschen bloed en de koning van Hispanje altijd geëerd. Sterkste ploegen straks op het EK: Frankrijk, Duitsland en Spanje. En daar komen wij aan, in die sinaasappelkleur van het Fránse Orange, door de Dúitse Nassaus geërfd en verbasterd tot Van Oranje Nassau, met types die lang braaf bogen voor de koning van Spánje en zich pas druk maakten om de Nederlanden toen hun eigen familiebelangen in gevaar kwamen. 

De Duitsers spelen op eigen veld in afschuwelijke onbestemde kleuren die door één of andere verdwaalde modeontwerper van Adidas in een dronken bui bij elkaar zijn geharkt en ik denk alleen maar: alles beter dan het oranje van Nassau.