Het team van Koeman moest zich na de nederlaag tegen Oostenrijk 27 lange uren afvragen wie de tegenstander in de 8e finales werd. Belachelijk. Absurd. Schandalig dat het Nederlands elftal met die slopende onzekerheid vol wiskundig gepuzzel werd opgezadeld. Oranje had gewoon humane duidelijkheid moeten hebben: koffers pakken en wegwezen.

Wie na twee volle EK-weken als op-één-na-laatste is geëindigd in de groep, zou gewoon lekker naar huis moeten. Dat gebeurt in iedere zichzelf respecterende sport, maar ja, de commercie, het grote geld, de waanzin…

Twee weken voetballen en dan zijn van de 24 landen er 8 uitgeschakeld en is het goochelen met de nummers 3 uit de poules. Ruim 60 procent kans dat Engeland de tegenstander werd, ruim 30 procent kans op de Belgen, rekenden analisten uit. Maar als Georgië toevallig won van Portugal, dan werd het Roemenië… En waarom die gekkigheid? Omdat voetbalbobo’s altijd meer, meer, meer willen.

In 2012 nog 16 teams op het EK, straks in 2028 of later een verdubbeling daarvan en ertussen ter overbrugging een beetje aanmodderen met 24 en dus onoverzichtelijk gejojo met nummers 3. Want Koning Voetbal is kierewiet.

Kranten schrijven dat Oranje 100 eigen matrassen heeft meegenomen en een databureau heeft berekend dat Nederland na Duitsland en Spanje de grootste kans maakt om Europees kampioen te worden, want wie verliest van Oostenrijk is datatechnisch in de winning mood. Toen gezond verstand nog bestond, had je ‘Hand in hand, kameraden’. Geen woorden, maar daden. Nu hebben we Akwasi en Memphis Depay, met hun eigentijdse rapvariant.

 Laat de daden spreken.

Of de kop of de voeten spreken.

Kun je ’t goed lezen?

Ik kan spreken over boekdelen.

Het kan me echt, echt, echt niet zo goed schelen…

Bedankt voor je mening, heet die woordendiarree. Ik vind de dingen die je zegt nie normaal, rapt Depay over de critici die hem een aansteller vinden. De voetballer die in het circus van de waanzin in zottentaal over nie normaal begint… O, heerlijke ironie.