O, wat is het toch fijn, om hofnar van Koning Voetbal te zijn.

De dorpsgek. Het mannetje dat een beetje goochelt met woorden vol romantiek en ironie en devoot zwijgt als wijze mensen de hogere wiskunde van het spel gaan uitleggen.

De zot onder de stukjestikkers, de clown van het circus. Héérlijk.

Want je moet er toch niet aan denken dat je de hedendaagse bedrijfstak Betaald Voetbal seriéus zou moeten nemen.

Ajax was een paar jaar geleden onaantastbaar. Het Bayern München van het polderland, ver verheven boven de rest.  Kampioenschappen en dus Champions League-miljoenen waren op voorhand verzekerd en daarom zou de kloof met de stakkers die speelden voor troostprijzen groter en groter worden. Ajax zou aansluiten bij de Europese top, de vaderlandse concurrentie bleef aanmodderen in een competitie die door onverlaten is vernoemd naar een akelige piepmuis uit de stal van Walt Disney. ‘Ajax staat in eigen land op eenzame hoogte’, oordeelden wijzen van west tot oost en niemand die aan hun woorden twijfelde.     

En toen was er – na een iets minder seizoen – de Duitse bezetting. Van een leger? Nee, van één Duitser. Eén Mislintat was genoeg om een machtig voetbalbolwerk te slopen. In veel Rotterdamse mobieltjes zit nog altijd het screenshot van een tussenstand in de eredivisie, met Ajax helemaal onderaan.

‘Dat wordt járen puinruimen voordat de club weer in aanmerking komt voor een plekje in de Champions League’, oordeelden wijzen van noord tot zuid en niemand die aan hun woorden twijfelde.

De nieuwe onaantastbare – na een jaartje tussenpaus Feyenoord – werd PSV. Een seizoen lang nauwelijks punten gemorst, met twee vingers in de neus kampioen, lekker draaiend in de Champions League, tot de Kerst oppermachtig in de competitie. ‘Gaat nog járen duren voordat andere clubs aan dit niveau kunnen tippen’, oordeelden de wijzen en wie zou daaraan durven twijfelen?

Twee maanden later staat PSV ácht punten achter op Ajax . Twéé keer in één week verloren van Go Ahead Eagles, 1-7 klop van Arsenal.

Toen ze nog een beetje normáál deden in het voetbalwereldje werd ook weleens een puntje gemorst tegen kleintjes, maar nooit twee keer achter elkaar tegen dezelfde. En in die dagen van Cruijff en Van Hanegem was de begrotingskloof met modale clubs níet100 miljoen. Op grote voet leven, als klein duimpje falen. Veel geld doet in het voetbal professionaliteit vermoeden, maar leidt tot kolderiek amateurisme.

Krankzinnig, oordeelt de dorpsgek voordat hij z’n clownsneus opzet.