Koot & Bie waren de grootmeesters van de satire.

Ze schiepen hun eigen kolderieke maatschappij met hun eigen politieke patjepeeërs – van De Tegenpartij – hun eigen kandidaat-minister, prof. dr. Ing. Akkermans – ‘Mijn naam wórdt genoémd’ – en hun eigen naoorlogse verzetshelden, de broers Gé en Arie Temmes: ‘Wo ist der Bahnhof, do ist der Bahnhof’.

Het was realistisch, hilarisch en visionair, Koot & Bie waren hun tijd ver vooruit, hun spot hield een natie in de greep.

Das war einmal. Satire is anno 2025 ingehaald door cynische werkelijkheid.

Er bereiken ons beelden uit Egypte van de vredestop over het Midden-Oosten. Wereldleiders op een kluitje en – krijg nou tandjes – daar is-ie! Daar staat wethouder Hekking!

Voortgesproten uit het geniale brein van Koot & Bie: wethouder Hekking van de gemeente Juinen. IJdel, egotripperig, zwelgend in een sfeer van corruptie. Wethouder Hekking die van Juinen de Sportstad van het Jaar maakte door probleemjeugd op een motor door de kerk te laten scheuren en daar de Grote IndoorKerstMotorcross omheen te bouwen, waarvoor de hoofdprijs – een rollade – uiteraard diende te worden ingekocht bij slagerij G. Hekking, want nepotisme was nooit ver weg bij de wethouder.

En nu staat hij daar in Egypte. Niet het typetje van Koot & Bie, maar de echte. Kaal inmiddels, niet langer met bril. Niet als toonbeeld van satire, maar van cynische werkelijkheid. Hij noemt zich ook niet Hekking, maar Infantino. Verder is er geen verschil. Hij is net zo publiciteitsgeil, opdringerig, schaamteloos aanwezig en gefocust op persoonlijk gewin als de wethouder.

FIFA-voorzitter Gianni Infantino, wat moet hij in Godsnaam tussen wereldleiders die over vrede in Gaza spreken? Hij is uitgenodigd door Trump, maar dan nog… Drie hersencellen in je hoofd zouden toch genoeg moeten zijn om je narcistische-ik te overstemmen met één simpel zinnetje: ‘Ik heb daar als voetbalbaasje helemaal niks te zoeken’. Maar in de bovenkamer van Gianni Infantino blokkeren de hersencellen zodra hij kan figureren op een wereldtoneel.

Gianni Infantino, de man die volgens dodelijke rapporten zelfs de matrassen in z’n slaapkamer liet betalen door de FIFA. Gianni Infantino die op kosten van de wereldvoetbalbond privé-chauffeurs wilde regelen voor z’n familie. Gianni Infantino, die – als reactie op de vele doden onder de moderne slaven die in Qatar de WK-stadions bouwden – zei: ‘Hard werken maakt trots’… Dat heerschap staat tussen de presidenten van zo’n beetje alle naties die ertoe doen.

En nu hij er toch is, laat hij ook nog even horen hoe humaan hij – namens de FIFA – kan zijn. Gaza is een puinhoop waar Hamas-terroristen nog dagelijks Gazanen bij bosjes doodschieten en waar ieder moment de vlam weer in de pan kan slaan, maar Infantino wil dat er ter ere van hemzelf weer lekker wordt gevoetbald, in nieuwe stadions. De slaven om ze te laten bouwen kan hij – de satire ver voorbij – wel even regelen.