WOUT BROBBEY

En weer gaapt er een lelijke kloof in de samenleving. Aan de ene kant de Brobbeyisten, de aanhangers van Brian Brobbey. Aan de andere kant de Weghorsterianen, de Woutisten. In meningenfabriek Nederland word je geacht om ook daar iets van te vinden. Ik vind eigenlijk helemaal niks. Nou vooruit dan: ik vind ze allebei eigenlijk helemaal niks. Voor Ajax.

Brobbey is even – een paar maanden – niet efficiënt. Hij krijgt de bal niet in het net en dat is voor een spits natuurlijk hartstikke vervelend, maar ook als hij wel scoort vind ik ‘m eigenlijk helemaal niks voor Ajax. Dat komt door Cruyff. En door Van Basten. En door Pettersson. En door Ibrahimovic. Allemaal Ajax-spitsen die de bal lieten kirren van plezier. Als Brobbey de bal aanneemt, hoor ik Cruyff kreunen in de hemel. Brian Brobbey is de Mbapé van de flipperkast. Bij Brobbey stuitert de bal alle kanten op, zwanger van chagrijn. Hij is sterk, snel, één brok kracht, maar de bal houdt niet van Brobbey. Ze zullen nooit liefdesbaby’s krijgen.

‘En toch is hij beter dan Weghorst’, zeggen de Brobbyisten. ‘Maar Wout scoort wel altijd en overal’, zeggen de Weghorsterianen. Zal best, maar doelpunten van Wout Weghorst zijn als slechte seks. Je raakt er niet opgewonden van. Als Wout scoort, hoor ik Doe Maar zingen: ‘Is dit alles, oe, oe, oe oe, is dit alles wat er is?’ Het zal wel ’t geneuzel zijn van een hopeloze romanticus, maar ik word niet blij van Wout Weghorst in een Ajax-shirt. Wout Weghorst in een Ajax-shirt is als Caroline van der Plas in een Ferrari. Wout Weghorst in een Ajax-shirt is als Rob Jetten in een freefightkooi. Het beeld klopt niet. Ja, Wout werkt hartstikke hard. Ja, hij heeft de focus op het doel. Ja, hij heeft de kop van een winnaar, maar als voetballiefhebber zie je toch vooral die benen, gestuurd door een stuntelige motoriek.

Als Sem Steijn – nota bene een míddenvelder van FC Twente – weer eens scoort, hoor ik engelen zingen. Als Wout Weghorst scoort, denk ik: de postbode heeft een brief bezorgd. Hij heeft z’n werk gedaan. En dan heeft hij ook nog die verlammende initialen. Twee letters die bepaald niet inspireren om zelf enthousiast aan het werk te gaan als Wout Weghorst in Azerbeidzjan een voetbalpotje lang zijn werk heeft gedaan. WW.       

    

Scroll naar boven