JAPIE, hoe Mokum naar Meppel kwam is een vertelling – kriskras door de tijd – over een jongen die opgroeide achter de bar van ’t café van z’n vader. De stamgasten waren zijn ‘omes’ en als jochie van twaalf verkocht hij al vette happen door een ‘patatkraampje’ aan de zijkant van de kroeg.
Aan dezelfde (Parallel)weg in Meppel opgegroeid als de hoofdpersoon in het boek raakte ik jaren geleden al gebiologeerd door het optimisme, de mentale veerkracht en de creativiteit van het mannetje dat als kind werd omringd door horecachaos en alcoholisme. Hoe kon een sterveling die bepaald niet met een gouden lepel in de mond is geboren zo aanstekelijk positief en succesvol worden?
Wie is die man die met Mokum in Meppel – een ‘Jordanees’ muziekfestijn op de pleinen – jaarlijks duizenden Amsterdammers naar zijn Drentse stadje trekt? Hoe kon iemand die als kind van een kroegbaas de pijn van drankmisbruik van dichtbij heeft gezien later als Japie Cola zo’n bevlogen alcoholloze horecaman worden? Hoe kon een mensje met zoveel negativiteit rond z’n wieg zich ontpoppen tot zo’n onstuitbare inspirator en ambassadeur van Meppel?
De speurtocht naar de antwoorden leverde niet alleen een indringend beeld op van de mens Jaap de Boer, maar geeft ook een inkijk in het Meppel van de jaren zestig tot nu.
Het ei is gelegd. Het boek JAPIE, hoe Mokum naar Meppel kwam is vanaf zaterdag 9 november verkrijgbaar. Het was een feest om ’t te schrijven. Hopelijk is het ook een feest om ’t te lezen. Als dat niet zo is, ligt dat aan mij. Ik heb in de achtendertig jaren als verslaggever van De Telegraaf overal op de wereld boeiende stervelingen gesproken, maar zo’n fascinerend zuiver méns als Jaap de Boer uit Meppel is zeldzaam. Zijn levensverhaal is imponerend en aangrijpend.
FC De Aftakeling is een heerlijk herkenbaar boek over voetballende veteranen, chronisch geplaagd door kapotte knieën, hinderlijke bierbuiken en protesterende ruggen, die bovendien tegen wil en dan hun clubje overeind moeten houden als bestuurslid.
Click op foto voor uitgebreide beschrijving
Bert Dijkstra schreef ruim een kwart eeuw columns voor dagblad De Telegraaf, over sport, tv, vrouwen en maatschappelijke vraagstukken. Zijn column over – voornamelijk – voetbal is iedere zaterdagmorgen rond half elf te horen in het radioprogramma NH Radio Sportcafé van Leo en Nico Driessen. De meest recente vind je hier.
Verscheurde krant –
sinds 1 juni in de winkels – is het vijfde boek van Bert Dijkstra. De sleutelroman vertelt het verhaal van een despotistische hoofdredacteur onder wiens leiding een krant vol vrije geesten verandert in een ambtelijk bolwerk, waarin angst en vergadercultuur regeren. Het fictieve verhaal staat volgens Dijkstra model voor een veranderend tijdsbeeld in de mediawereld. ‘En dat heb ik willen vastleggen. Tijdens het schrijven is de fictie op diverse fronten ingehaald door de bittere werkelijkheid.’
Eind 2022 verscheen van zijn hand John van den Heuvel, een lustrum lang extreme beveiliging, een bestseller waarvan tot op heden rond de 30.000 exemplaren zijn verkocht.
De andere drie boeken:
Anneli,
verbinder tussen zwart en wit. (Het schrijnende waargebeurde verhaal van een blanke boeren dochter uit Zuid-Afrika die altijd verbinder wilde zijn en uit dank werd overladen met wreedheden.)
FC De Aftakeling (Sleutelroman over oude mannen die zo lang blijven doorvoetballen dat ze tot elkaar zijn veroordeeld.)
Pa is de lul (verzameling columns over het lijden van een man in een vrouwenwereld.)
Verscheurde krant geeft een onthutsend beeld van dagblad De Spiegel, waarvan de vrije geest wordt verdreven door machtswellust en een verstikkende vergadercultuur. Hoofdredacteur Herman Vliek – de ik-figuur – is de ‘zetbaas’ van een grootaandeelhouder die het mediabedrijf in stukken wil scheuren voor persoonlijk gewin. De sleutelroman beschrijft de opkomst en de ondergang van deze machthebbers en vooral ook de vertwijfeling van journalisten die worden betaald om misstanden bloot te leggen, maar – op straffe van ontslag – verplicht zijn om te zwijgen over de schandalen in hun eigen bedrijf.
Anneli is het fascinerende waargebeurde levensverhaal van de Zuid-Afrikaanse sterke sociale vrouw Anneli Bronkhorst, die altijd verbinder tussen wit en zwart probeert te zijn. Als kind zag Anneli hoe haar vader – een blanke boer – van zijn erf werd verdreven door de hoeders van de apartheid, als opstandige studente probeerde ze de kloof tussen de rassen te overbruggen, als rebelse jongste medewerker op de Zuid-Afrikaanse ambassade in Den Haag was ze de luis in de pels van een omstreden regime en als BeNeLux-directeur van South African Tourism in Amsterdam trof ze vaak dichte deuren. Anneli is bekogeld met eieren en – toen Nelson Mandela president werd van Zuid-Afrika – op handen gedragen. Ze heeft in Nederland de schoonheid van haar vaderland gepromoot en in Zuid-Afrika het bloed van een vriend – slachtoffer van Kill de Boer – op moeten dweilen. Anneli verloor in haar rijke leven veel, maar niet haar humor en de hoop dat het ooit beter wordt in het Afrikaanse land dat ze lief heeft.Bert Dijkstra is schrijver/journalist en liefhebber van het Afrikaanse continent. Anneli is zijn derde boek.
In John van den Heuvel, een lustrum lang extreme beveiliging lees je hoe een motorbende met hem wilde afrekenen, hoe hij in Peru een telefoontje kreeg dat zijn leven écht op de kop zette, hoe hij zich – beveiligd – in het hol van de leeuw Ridouan Taghi begaf, hoe hij ongewild hoofdrolspeler werd tijdens tumult op de A2 en hoe hij vernam dat crimineel Saïd Razzouki vanuit de gevangenis dicteerde dat ‘die hond John’ moest worden afgemaakt. Maar dit is vooral ook het verhaal van een geboren positivo die er in slaagt te blijven genieten van het leven. En te blijven scoren met zijn onthullingen in De Telegraaf en bij RTL Boulevard. Een ontwapenend boek over harteloze misdaad en een misdaadverslaggever die zijn hart laat spreken.