Vermakelijker dan het voetbal van Ajax is de machteloze woede waarmee haters het naderende landskampioenschap begroeten.

Zelfs als die Amsterdammers oogstrelend spelen, zijn ze tot in alle hoeken van de natie een garantie voor diepgewortelde afkeer, maar als ze met onooglijk voetbal de schaal pakken is de wanhoop onder de vijanden helemaal niet meer te overzien.

Zo slecht voetballen – donderdag met een fantasieopstelling nog stuitend Europees kanonnenvoer voor een barmhartig Eintracht Frankfurt – en toch koploper met acht punten voorsprong, hoe kan dat nou? Onverklaarbaar leed. Wanhoop. En wat steekt onvermijdelijk de kop op als een volksstam in blinde paniek is? Complottheorieën.

Je zag het ten tijde van corona. Niemand wist hoe het zat met dat virus, dus kwamen er verhalen over sadistische machthebbers die de mensheid met covid en vaccinaties wilden uitroeien.

En nu storten de wappies zich op het voetbal. Ajax kan met deze ploeg hooguit halverwege het linker rijtje staan. Zo niet, dan moet er sprake zijn van bedrog. Compilatiefoto’s op social media van de bondsvoorzitter die de schaal alvast naar Mokum schuift, want Ajax móet kampioen worden van de KNVB. Bewijs? Dat hebben de wappies: die pengel tegen PEC, wegens hands. Alle scheidsrechters zitten in het complot, Zeist is corrupt!

Ik krijg heerlijke visioenen van clubicoon Michael van Praag, onder de schuilnaam Kees vermomd als vader der laven – De Grote Laaf – ’s nachts opduikend in het Zeister Bos voor een geheime ontmoeting met bondsbobo’s. Topoverleg beschenen door maanlicht in een heksenkring tussen de bomen rond die ene vraag: hoe kunnen we Ajax de punten schenken? O, goddelijke onzin.

Wás het dan strafbaar hands van die jongen van PEC? Nee, natuurlijk niet. Maar dat heeft niks met Ajax matsen te maken. Het is nóóit hands. Nou ja, nooit… In 0,000036 % van de gevallen, hooguit. Een strafschop tegen als je van drie meter afstand knalhard tegen je arm wordt geschoten… Volslagen krankzinnig. Dat weten scheidsrechters en VAR ook wel, maar zij zitten klem in de sandwich van een achterlijke vergadertafelregel en hypocriete voetballers. Als de bal in het zestienmetergebied ook maar in de buurt komt van een arm, schreeuwen hypocriete voetballers – schermend met de achterlijke vergadertafelregel – om een penalty. Als het hun uitkomt. Anders janken ze. Net als de wappies onder hun fans. Hete tranen over het onrecht dat hun wordt aangedaan. Slachtoffers van een complot.