Daar zit je dan, met een emmer vol popcorn op schoot, voor de tv.

Het is Semana Santa in Spanje, de heilige paasweek met honderden stoere mannen, schuifelend en zwierend door de straten, loodzware metershoge beelden op hun gepijnigde schouders. Semana Santa, de week van kruisigen, van opstaan uit de dood en dat uitgerekend als Real Madrid tegen Arsenal een 0-3 achterstand moet wegpoetsen. Dat schreeuwt om remontada, wederopstanding, het handelsmerk van de koninklijken uit Bernabeu. Dat schreeuwt om popcorn.

Ik kauw en zie veel tot van alles, maar geen Verlosser. Wel hele vervelende zwaar overbetaalde slappe discipelen in het wit van het soort Vinicius. En een Judas. Bukayo Saka van Arsenal, die z’n ego denkt te kunnen oppoetsen met een hopeloze pisboogpenalty en daarmee z’n team verraadt. Maar de enige keer dat ik met de mond vol filmvoer Jezus Christus! roep is na het zoveelste irritante gedoe met het duivelse verschijnsel VAR.

Eerst lullig ingrijpen bij een beetje shirtjetrekken in het strafschopgebied – jaha, ik weet het, is strafbaar, maar als daar consequent voor wordt gefloten leidt iedere hoekschop tot een penalty – en vervolgens oeverloos soebatten over een foute arbitrale beslissing… De El Salvador van deze radioshow, Leo Driessen, spreekt me herhaaldelijk vaderlijk toe als ik me weer eens kapot erger aan die beeldbuisturende mierenneukers. ‘Valt wel mee met de tijdverspilling door die types’, aldus de levende radio- en tv-legende.

Valt wel mee… Zeven minuten VAR-tijd tijdens de eerste helft van Real Madrid-Arsenal. Zéven minuten. Weet je wat je allemaal voor zaligs kunt doen in zeven minuten?

Een snelle wip maken, je laten masseren door poezelige handjes, een wijntje drinken in een bubbelbad…

En dan nagelt de VAR ook nog die arme Franse scheidsrechter aan het kruis. Eerst door die man dat goedkope strafschopje door de strot te duwen en daarna – wanneer hij als goedmakertje Real een pengel cadeau wil doen – door ‘m nog een keer publiekelijk voor lul te zetten.

Krijg je toch een nare smaak van in je mond vol popcorn en ik héb al een kater sinds AZ 2-Volendam. De Volendammers haalden in Alkmaar de eerste beloning op na een magistraal seizoen: hun eigen remontada, rechtstreekse plaatsing naar de eredivisie. Daar wilde het halve dorp wel bij zijn, maar dat mocht niet. Alleen een bomvol uitvak vol feestvierende Volendammers en verder een leeg stadion van de buren op een maandagavond. Lang leve de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond.

Nee, Semana Santa was niet de week van de koninklijken.