Naam auteur: Bert Dijkstra

Zwevend op hoogmoedswaanzin is Quincy Promes het toonbeeld van hoe eng voetbalmiljoenen een mens kunnen maken.

Telstar is een rolmodel voor ons allen. Dat mag best worden beloond, uit naam van de Koning. Telstar hoeft geen lintje, geef die club maar gewoon waar ze recht op heeft: sympathietoeslag.

De ultieme peptalk: de plek van Telstar is in de keuken van een volksbuurt, niet in de eredivisie van de goudkust. De Witte Leeuwen kunnen het schudden.

De hooggewaardeerde stukjestikker Willem Vissers – geboren filosoof – bedankte Farioli dat hij er was, als mens. Ik – simpele voetballiefhebber – bedank Farioli dat hij vertrekt, als trainer.

Ajax was de beste van Eindhoven, zelfs als PSV beter was. Nu kan Ajax alleen nog winnen als onderhond.

Er lopen voetballers op de velden bij wie je als normale sterveling denkt: laat hen in godsnaam níet scoren, opdat de mensheid hun misselijkmakende aanstelleritis bespaard blijft.

Misschien werd Jan Smit iets te overmoedig in de strijd tegen de Grote Rijke Clubs, maar de wijze waarop het stamhoofd in dat dorpje van z’n schild werd gelazerd is misselijkmakend.

Niks remontada, niks wederopstanding, niks Verlosser. De enige keer dat ik tijdens Real-Arsenal Jezus Christus! roep is na het zoveelste irritante gedoe met de duivelse VAR.

De zeurderige ijdeltuit Lewis Hamilton mag de banden van Max Verstappen nog niet eens oppompen.

De grote machtige clubs zijn de verwende golddiggers aan de arm van de ouwe rijke Koning Voetbal. Zodra ze ontevreden een pruillipje trekken, mogen ze lekker gaan shoppen met de creditcards van hun sugar daddy’s.